انقراض عمومي شامل پديده هايي است كه بيش از 75 درصد از گونه هاي زيستي ساكن بر روي زمين را در طي دوره كوتاه مدت زمين شناسي، از چند صد هزار سال تا چند ميليون سال، ناپديد كرده و به نابودي مي كشاند.

اين پديده طي 450 ميليون سالي كه از حيات چند سلولي بر روي زمين مي گذرد، تنها پنج بار رخ داده است و آخرين آن به 65 ميليون سال پيش باز مي گردد، زماني كه دايناسورها از روي زمين ناپديد شدند.

بر اساس روند كنوني انقراض كه بر اساس اين مطالعه جديد كشف شده، زمين طي 300 تا 2000 سال آينده وارد ششمين انقراض عمومي خود خواهد شد. به گفته "اليزبت فره" از دانشگاه كاليفرنيا بركلي اين خبر تلخ و شيرين است زيرا ما را آگاه مي كند كه در حال مواجه شدن با چنين فاجعه اي هستيم اما هنوز فرصت كافي براي جلوگيري كردن از آن را نيز داريم.

با اين همه ديگر محققان چندان به اين كه انسان قدمي در مسير متوقف كردن اين فاجعه در حال وقوع برخواهد داشت خوش بين نيستند و معتقند سياستهاي حاكم با موفقيت در مسير خلاف جهت نجات گونه هاي زيستي و سياره زمين در حال اجرا هستند.

ششمين انقراض

به گفته "آنتوني بارنوسكي" كتابدار موزه ديرينه شناسي دانشگاه كاليفرنيا بركلي و يكي از محققان حاضر در اين پروژه مطالعاتي، گونه هاي زيستي همواره منقرض شده اند اما در امتداد اين انقراض گونه هاي جديد نيز تكامل يافته اند و اين به آن معني است كه تنوع گونه هاي زيستي همواره پديده اي ثابت بوده است.

انقراض عمومي زماني رخ مي دهد كه اين تعادل از بين برود و در اين حالت ناگهان روند انقراض از روند تكامل گونه هاي جديد سبقت گرفته و تمامي قوانين كهنسال بقاي گونه هاي زيستي زير پا گذاشته خواهد شد.

بارنوسكي مي گويد: همه مي دانند كه ما در حال حاضر گونه هاي زيستي متعددي را براي هميشه از دست داده ايم، سوال اينجاست كه آيا چنين سرعت انقراضي كه امروز و طي اين دوره زماني كوتاه مي بينيم طبيعي است يا غير طبيعي؟

پاسخ دادن به اين سوال نيازمند متمركز شدن بر روي دو نوع از اطلاعات است، اطلاعات به ثبت رسيده فسيلي و اطلاعاتي كه زيست شناسان محافظ محيط زيست در عصر مدرن جمع آوري كرده و مي كنند. با اين همه اين اطلاعات همواره با هم ناهمخواني دارند.

محققان براي يافتن اين پاسخ به تركيب كردن اين منابع اطلاعاتي پرداخته و حفره هاي ميان اين دو منبع را با رويكردي محافظه كارانه و با هدف تخمين زدن مسير آينده و سرنوشت گونه هاي زيستي، پر كرده و دريافتند سرعت كلي روند انقراض عمومي چيزي ميان سه تا 80 برابر سرعت تكامل گونه هاي جديد است.

اين سرعت انقراض در صورتي كه تلاشي براي متوقف كردن آن صورت نگيرد، مدت زماني در حدود سه تا 22 قرن را براي زندگي كردن، پيش از رسيدن به نقطه اوج انقراض در اختيار انسانها قرار خواهد داد.

با اين همه خبر خوبي هم وجود دارد: نابودي كلي گونه هاي زيستي چندان ويرانگر و مخرب نبوده است زيرا محققان دريافته اند طي دوره مورد بررسي آنها تنها يك تا دو درصد از كل گونه هاي زيستي منقرض شده اند.

بر اساس گزارش نشنال جئوگرافيك، محققان اصلي ترين عوامل از بين رفتن تنوع گونه هاي زيستي را تغييرات آب و هوا، از بين رفتن زيستگاه، آلودگي و شكار غير مجاز و بيش از حد عنوان كرده اند و انسان را خالق اصلي اين عوامل مي دانند.

از سويي ديگر قطع وابستگي به سوختهاي فسيلي، متعادل سازي شرايط آب و هوا و تلاش براي حفظ زيستگاه هاي طبيعي از راه حلهاي پيشنهاد شده و الزامي براي كنترل اين روند انقراض است.

منبع : سايت خبري كنجكاو